Kuroń. Autobiografia
Egzemplarze niepełnowartościowe, noszą ślady przechowywania w magazynie.
Zamieszczone w tej książce wspomnienia z dość już zamierzchłej przeszłości okazały się nagle bardzo aktualne. Cieszy mnie to jako autora, ale niepokoi jako obywatela i polityka. W tej aktualności zawiera się swoisty paradoks. Napisałem te wspomnienia tak osobiście, że czytelnicy uznali je za opowieść o miłości. Skąd więc jej polityczna aktualność?
Jacek Kuroń, fragment książki
Autobiografia Jacka Kuronia to historia o Jacku, polskiej lewicy i opozycji demokratycznej, o Polsce i o nas samych.
Tom jest wydaniem krytycznym czterech najsłynniejszych tekstów autobiograficznych legendarnego opozycjonisty.
Wiara i wina – opowieść o pierwszych czterdziestu latach życia Kuronia jest „osobistym wykładem dziejów PRL”. Prywatna historia polskiego socjalizmu przedwojennego jest wstępem do rozprawy o pierwszych latach „nowego porządku”, entuzjazmie, a potem rozczarowaniu stalinizmem, nadziejach polskiego października 1956, wreszcie o desperackim poszukiwaniu przestrzeni wolności w Polsce „małej stabilizacji”, które część intelektualistów prowadzi na drogę otwartej opozycji wobec systemu, a samego Kuronia – do więzienia.
Gwiezdny czas to kontynuacją opowieści o konsekwentnym trwaniu autora przy lewicowych wartościach, w innych okolicznościach i innej formacji politycznej. Demokratyczna opozycja antysystemowa, która pod szyldem KOR, a potem Solidarności budowała zalążki polskiego społeczeństwa obywatelskiego, ukazana jest tu jako realna odpowiedź inteligentów i robotników na patologie społecznego i politycznego życia późnego PRL.
Dwie ostatnie części Autobiografii – Spoko! Czyli kwadratura koła i Moja zupa – to relacja z okresu schyłku PRL i dramatów początku III RP – wewnętrzny kryzys podziemnej Solidarności, dylematy więźniów politycznych i gwałtowne spory o strategię działania wobec systemu, wreszcie – paradoksy działania dysydentów u władzy i jednocześnie ludzi lewicy jako kreatorów polskiego kapitalizmu.
OD REDAKCJI
Za pomoc w przygotowaniu i wydaniu książki, poparcie naszej inicjatywy oraz liczne bezcenne uwagi serdecznie dziękujemy Danucie Kuroń, Maciejowi i Joannie Kuroń oraz profesorom Andrzejowi Friszke i Karolowi Modzelewskiemu. Wyrazy szczególnej wdzięczności składamy redaktorkom wszystkich kolejnych wydań autobiograficznych dzieł Jacka Kuronia: Annie Dodziuk, Marcie Kucharskiej, Helenie Łuczywo, Romanowi Kurkiewiczowi, Hannie Prokopczuk oraz Joannie Szczęsnej.
| Rok wydania | 2011 |
| Liczba stron | 980 |
| ISBN/ISSN | 9788362467402 |
| Wysokość w mm | 238 |
| Szerokość w mm | 165 |
| Typ oprawy | twarda |
| Data premiery | 2011-12 |
| Wydawnictwo | Krytyka Polityczna |
| Skład | Twożywo |
Książka ukazuje się przy wsparciu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Drugie wydanie dofinansowane przez Fundację Heinricha Bölla.
Jacek Kuroń (1934-2004) – wychowawca, lewicowy działacz społeczny, polityk, z wykształcenia historyk, kawaler Orderu Orła Białego. W latach 50. założyciel tzw. Hufca Walterowskiego i członek PZPR. W roku 1965 napisał wraz z Karolem Modzelewskim List otwarty do członków PZPR za który został uwięziony. Jeden z nieformalnych liderów ruchu studenckiego w roku 1968, później działacz opozycji demokratycznej, współtwórca Komitetu Obrony Robotników i KSS „KOR”, a także doradca NSZZ „Solidarność”. Był długoletnim więźniem politycznym PRL, uczestnikiem obrad Okrągłego Stołu, a po roku 1989 dwukrotnym ministrem pracy i polityki socjalnej w rządach Tadeusza Mazowieckiego i Hanny Suchockiej, członkiem Unii Demokratycznej, a później Unii Wolności. W roku 2000 współtworzył Uniwersytet Powszechny im. Jana Józefa Lipskiego w Teremiskach. Autor licznych esejów i artykułów politycznych i filozoficznych, a także książek, m.in. Wiara i wina, Gwiezdny czas, Działanie czy Rzeczpospolita dla moich wnuków.
