Ślady. Historia pewnego archiwum

Zapomniane, prześlepione, ukryte – dokumenty osobiste, akta kryminalne, notatki, zdjęcia, wspomnienia – to właśnie z tych strzępków opowieści o osobach uznanych za „ludzi zbędnych” Joanna Ostrowska tworzy wyjątkowy i fascynujący asamblaż. Nierzadko dotarcie do tych źródeł upodabnia pracę autorki do pracy śledczej. Często o znalezieniu artefaktu decyduje przypadek.

Ślady to z jednej strony zapis „odmieńczego” archiwum badaczki, efemerycznego i płynnego, tworzonego na przestrzeni ostatnich dwóch dekad, z drugiej – próba zmierzenia się z tematem przepisywania historii ludzi których z rozmaitych powodów przeoczono w kontekście polskiej pamięci zbiorowej. W poruszającej książce dominują opowieści o osobach nienormatywnych, które przeżyły II wojną światową i próbowały odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Niektóre szkice to kontynuacja opowieści z głośnych poprzednich książek Ostrowskiej. Inne ujrzały światło dzienne zapośredniczone przez opowieści osób bohaterskich. Finałowa narracja to historia prababki autorki, o której dowiedziała się ona kilka lat temu – wcześniej ten rodzinny epizod wszystkim wydawał się „mało istotny”.