Kino polskie 1989-2009. Historia krytyczna

Czy u Pana Boga za piecem jest lepiej niż w Wilkowyjach? Co tak naprawdę łączy Franza Maurera z Olem? Kto komu wyjada mózg w Szamance i dlaczego warto o to zapytać? Dlaczego Tereska nie została krawcową, a papież pozostał człowiekiem? Kino polskie 1989–2009. Historia krytyczna jest próbą przyjrzenia się naszej kinematografii z perspektywy innej niż filmoznawcza. O dwudziestu najciekawszych, najbardziej znanych, ale też najchętniej pomijanych filmach powstałych w ostatnim dwudziestoleciu piszą autorzy, którzy na co dzień nie zajmują się krytyką filmową. Historia krytyczna jest propozycją syntetycznego spojrzenia na rodzimą kinematografię – tyle, że spojrzenia krytycznego wobec utrwalonych rozpoznań i interpretacji. Odwracamy porządki, mieszamy ciągi, rozkładamy obraz i układamy go na nowo.

Niesamowite są już same tytuły – Papież, który pozostał człowiekiem. Inni kardynałowie po wyborze na papieża nie pozostawali ludźmi? Jedli, ale nie wydalali, bo nie było w nich żadnego zepsucia? A może stawali się nieludzcy? Ale do rzeczy. Jaki stał się Wojtyła?

Artur Żmijewski (fragment)