Wrogowie publiczni to zapis intelektualnego starcia i różnicy w sposobie podejścia nie tylko do literatury i poszczególnych jej gatunków, do krytyki, lecz również życia jako takiego. To spór prowadzony przez ludzi okopanych po dwóch stronach frontu — intelektualisty zaangażowanego, wierzącego w działanie i pisarza wycofanego, tym działaniem pogardzającego. A jest to również konieczność opowiedzenia się po stronie różnych form publicznej wypowiedzi. O ile bowiem Lévy jest wstrzemięźliwy, rozsądny i zdystansowany, czyli uprawia pozy właściwe jego statusowi intelektualisty, o tyle jego adwersarz pielęgnuje doskonale już znane cechy swych publicznych wystąpień. Siłą Houellebecqa nie jest przecież doskonale skonstruowany dowód, niepodważalne rozumowanie, lecz umiejętności rozbudzania namiętności, rozmach i brutalna bezpośredniość jego sądów.

Recenzja Wrogów publicznych Grzegorza Krzymianowskiego na literatki.com