Łukasz Saturczak recenzuje Teksty zebrane Jerzego Grotowskiego w „Twórczości” (nr 6/2014):

„Punktem wyjścia było dla Grotowskiego to, aby aktor "dopełnił publicznego aktu prowokacji wobec innych poprzez prowokację samego siebie". Grotowski uważał, że tylko w ten sposób aktor może wywołać podobną reakcję w widzu. Reżyser zaznacza jednak, że ciało należy uwolnić od wszelkich oporów wobec bodźców duchowych co wymaga z kolei ćwiczeń i poszukiwań, które starał się wytworzyć i przedstawić prowadzonym przez siebie zespołom teatralnym. Jerzy Grotowski walczył z próbą wpojenia aktorowi "arsenału środków", które przygotowywałby go do odegrania roli w policzalnej liczbie kombinacji (...).

Jerzy Grotowski definiował teatr jako spotkanie. Uważał, że partyturą aktora są impulsy i reakcje. W tych spotkaniach zawiera się "reagowanie i odbieranie" czyli impulsy przekazywane sobie wzajemnie (...).

Monumentalność tej pozycji nie powinna jednak działać odstraszająco. Oczywiście stanowi ona wartość głównie dla teoretyków teatru, co nie zmienia faktu, że zamknięcie jej w obrębie uniwersyteckich debat byłoby dla autora tych tekstów niezwykle krzywdzące.”

Zamów książkę w promocyjnej cenie w Księgarni KP