Remigiusz Grzela: Bohaterki książki Wolne chciałem po prostu poznać; czasem poznać lepiej, czasem chciałem do nich wrócić, bo rozmawiałem z nimi już wcześniej. Zazwyczaj rozmawiam z ludźmi, którzy mnie interesują. Często wracam do rozmów z nimi przez lata. Jak dokumentalista mam potrzebę pokazania swoich bohaterów w różnych momentach ich życia. [...]

Jarosław Czechowicz: W książce Wolne jest ostatnia rozmowa z Teresą Torańską.  Często dajesz do zrozumienia, że to była Twoja nauczycielka. Co Ci dała ta znajomość?



To trudne pytanie i długa musiałaby być odpowiedź. Teresa pokazała mi, że dziennikarstwo to zawód z pasją. Miałem poczucie, że jest wiecznie na ten zawód „nakręcona”. Nie dawała mi rad wprost, ale czytała jakiś mój tekst i mówiła, a czy zapytałeś o to, o to, czy o to. Wtedy uświadamiałem sobie, że nie zapytałem, bo mi te pytania nie przyszły do głowy. To była piękna, ważna dla mnie postać. Bardzo bliska, bo podglądałem Teresę zawodowo, jej maestrię w budowaniu zdań. Rytm jej tekstów. Ja nigdy nie byłem muzykalny, słoń mi na ucho nadepnął, więc trudno mi o muzyczność tekstów zadbać. A u Teresy były. Zresztą miała wykształcenie muzyczne.

Fragment rozmowy Jarosława Czechowicza z Remigiuszem Grzelą, która ukazała się na blogu Krytycznym okiem (6.02.2013).

Zamów książkę: oprawa miękka/ oprawa twarda