Zadanie, jakie sobie postawił Žižek, nie polega na „przepisaniu” lub „zinterpretowaniu” Hegla, ale na jego „praktykowaniu” w nowej erze. Hegel traktowany jest tutaj jako myśliciel, przez którego okulary można, a nawet należy spoglądać na cyfrową teraźniejszość - pisze Szymon Wróbel w recenzji książki Slavoja Žižka "Hegel i mózg podłączony" dla magazynu "Nowe książki".

„Hegel i mózg podłączony” zawiera siedem esejów na rozmaite tematy - neuralinku, teologii upadku, ślepego zaułka budowy socjalizmu, nowego państwa policyjnego cyfrowej kontroli, refleksyjności nieświadomości, wreszcie - nienazywalnego podmiotu Osobliwości. Wszystko zaczyna się od pytania: czy czeka nas państwo policyjne oparte na kompletnym systemie wiedzy? (…)

Stanowisko Žižka - na pierwszy rzut oka - wygląda na wersję „wiedzy radosnej”: zamiast niszczyć iluzje, powinniśmy śmiało bawić się iluzjami. Oznacza to, że Realne nie jest zewnętrzne, „poza porządkiem” wyobrażeniowym i symbolicznym, lecz stanowi immanentną możliwość świata. (…)

Cała recenzja do przeczytania w magazynie "Nowe książki" (1/2022).

Książka do kupienia na stronie Wydawnictwa KP.