Recenzja Zapisków o performatywnej teorii zgromadzenia Judith Butler na BookHunter.pl

Samo zgromadzenie jest performatywnym aktem, nawet jeżeli oddzielimy od niego hasła, które są postulowane przez członkowie tego zgromadzenia. Ta masa ludzi będących razem, już ucieleśnia pewną ideę – chociażby solidarności – i według autorki (która w tym przypadku w dużej mierze opiera się na pracach Hanny Arendt) sugeruje nowe rozumienie przestrzeni publicznej.

Zgromadzenia to nowe, wprawdzie prowizoryczne, ale jednak, formy ludowej suwerenności. Jest to również przestrzeń, gdzie nikt nie czuje się wykluczony, każdy ma prawo do „pojawiania się”, nie ma tu bardziej i mniej uprawnionych.